Rozdział 18

Mechi Mechiś Lambra<----znalazłam (chodzi o czciąkę :)) !!

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Ludmiła padła na podłogę. Nie wiedziałem co się dzieje??? 
-Lu! Lu, proszę obudź się! Lu!- trząsałem ją a ta ani drgnęła. Jakby życie uciekło z nie w jednej chwili....Wyciągnąłem telefon. Jaki to do cholery był numer????? Coś z 1......112! Wybiłem cyfry na komurce.
-Hallo. Dzień dobry dodzwonił się pan na po....
-Pomocy!-wrzasnąłem-Szybko, błagam! Moja.....Ludmiła straciła przytomność!
-Kontaktuje?
-Nie....
-Proszę podać adres- podałem szczegółowe dane głosowi w słuchawce. Rozłączyłem się, podszedłem do blondynki. Podniosłem ja i położyłem na łóżku. Z moich oczu płynęły łzy. Smutku, ale też niemocy. Nic więcej nie mogłem zrobić....Mogę jedynie patrzeć jak cierpi. 

                                       

Położyłem się przy niej. Wyglądała tak...pusto.. Karetka zjawiła się po  10 minutach. Do moich uszu dobiegło pukanie z piętra niżej.
-Otwarte...-powiedziałem w myślach.-Otwarte!-niech w końcu wejdą.... Drzwi zaskrzypiały a po chwili w pokoju zjawili się 3 mężczyźni w czerwonych  kombinezonach. 
-Proszę się odsunąć.-lekarze zebrali się wokół dziewczyny. Po chwili położyli ją na noszach i wynieśli do karetki.
-Do kąt ją wieziecie?
-Do szpitala na Francy 96 ... zabiera się pan z nami?-wskoczyłem do karetki nie udzielając odpowiedzi. Siedziałem przy niej. Trzymałem za rękę. Modliłem się, aby nie było to nic poważnego. Dojechaliśmy. 
-Dalej pan już nie może iść z nami-stanął przede mną lekarz. 
-Proszę usiąść.-Posadził mnie na białym krześle. Wszystko było cholernie blade...

Zabrali ją. Zabrali... Co się dzieje?O co chodzi? Co jej jest? Tyle pytań.....

*****************************************************
Tak wiem strasznie krótki i zostawia w takiej niepewności, ale postaram się jak najszybciej dodać 19, bo Jula Z. mnie znajdzie i dostane patelniom (hehe)
Czekam na wasze nexty.....!!!( i komy :-))
Papa:*

moniczka:-)